Ciągłe zamartwianie się. Gdy głowa nie chce się wyłączyć

Myśli, które nie dają spokoju. Analiza każdej rozmowy, rozgrywanie różnych scenariuszy w głowie, przewidywanie problemów, zanim się pojawią. Jeśli znasz to z własnego doświadczenia, wiesz, że zamartwianie się to nie „po prostu stres”. To stan, który potrafi zdominować codzienne życie.

Co to znaczy „ciągle się zamartwiać”?

To nie jest zwykłe myślenie. Zamartwianie to nadmierne, powtarzające się rozważanie różnych sytuacji – najczęściej przyszłych – z założeniem, że może pójść coś nie tak. To próba przygotowania się na „wszystko”, nawet jeśli to wszystko nigdy się nie wydarzy.

Najczęstsze objawy:

• trudność z wyciszeniem myśli, zwłaszcza wieczorem,
• napięcie w ciele, bóle głowy, spięte mięśnie,
• problemy z koncentracją,
• zmęczenie psychiczne,
• nadwrażliwość na oceny innych,
• poczucie przytłoczenia nawet przy małych sprawach.

Zamartwianie często ma charakter nawykowy – pojawia się automatycznie i trudno je zatrzymać. Co ważne: nie chodzi tu o przesadę czy dramatyzowanie. To realny problem, z którym mierzy się wiele osób.

Skąd się to bierze?

Zamartwianie się to mechanizm obronny. Umysł próbuje przewidzieć trudne sytuacje, żeby nas chronić. Problem w tym, że ta strategia nie działa – zamiast spokoju pojawia się jeszcze więcej napięcia.

Możliwe przyczyny:

• dorastanie w poczuciu braku bezpieczeństwa,
• doświadczenia, w których niespodziewane wydarzenia miały bolesne konsekwencje,
• trudności z zaufaniem – zarówno innym, jak i sobie,
• perfekcjonizm i surowe wymagania wobec siebie,
• nierozpoznany lęk lub PTSD.

Z czasem zamartwianie może stać się dominującym sposobem przeżywania rzeczywistości. Umysł nie przestaje analizować, ciało nie może się rozluźnić, a życie „tu i teraz” staje się coraz mniej dostępne.

Co może Ci pomóc?

Przede wszystkim: zauważenie problemu. Jeśli widzisz, że to, co nazywałeś_aś „po prostu dużo myślenia”, wpływa na Twoje codzienne funkcjonowanie – to już pierwszy krok.

W terapii przyglądamy się:

• co uruchamia zamartwianie,
• jakie przekonania za nim stoją (np. „muszę być gotowy_a na wszystko”, „nie mogę popełnić błędu”),
• jakie emocje są pod spodem – często to nie tylko lęk, ale też złość, bezradność czy wstyd,
• jak reaguje ciało i jak nauczyć się je regulować.

Terapia uczy nowych sposobów reagowania. Praca nie polega na „wyrzuceniu” wszystkich myśli z głowy, ale na tym, by odzyskać wpływ. Zamiast analizować wszystko – zacząć czuć. Zamiast przewidywać zagrożenie – budować poczucie bezpieczeństwa w sobie.

Czy można z tego wyjść?

Tak – ale nie z dnia na dzień. To proces. Wymaga uważności, wsparcia i często cierpliwości wobec siebie. Ale z czasem zaczynasz widzieć, że myśli to tylko myśli, a nie wyrocznia. Że nie musisz być w trybie czuwania. I że spokój wewnętrzny jest czymś, czego możesz się nauczyć.

Jeśli czujesz, że zamartwianie się przejęło kontrolę nad Twoim życiem – warto poszukać pomocy.
W Łódzkim Studiu Terapii pracujemy z osobami, które żyją w ciągłym napięciu i mają dość życia w głowie.

📍 Umów się na konsultację korzystając z kalendarza online lub dzwoniąc na numer 503173273 – to pierwszy krok, żeby odzyskać siebie!